‘Nee… niets moet!’ zei ze met enige boosheid. Een mooi gesprek op een zonnig terras met een toen reeds terminaal zieke vriendin. Een gesprek waar ik nog veel aan terugdenk wanneer het me allemaal even niet meer lukt en ik de lat voor mezelf weer eens te hoog leg.
Ik hoor het de laatste tijd zo vaak. We hebben het allemaal zo druk, we ‘moeten’ zoveel. Op alle vlakken voelen we de druk om perfect te zijn: als echtgeno(o)t(e), partner, ouder,… in ons werk, ons huishouden… Maar verliezen we niet het allerbelangrijkste uit het oog? In deze drukke tijden vergeten we wel eens mooie herinneringen te maken, te genieten van alledaagse kleine dingen en deze te koeteren.
Durf terug te gaan naar de essentie, te leven in het nu. Je eigen pad te zoeken, te blijven volgen en je te omringen met spullen en mensen die je dierbaar zijn. Hoe meer ballast, ‘moetjes’ en spullen je achter je laat hoe makkelijker dit voor je wordt.
Een heel schoon madam was ze én … ze heeft gelijk!